Dolina Muminków

Ja powiem tak: generalnie lubię romantyzm, ale na przykład u naszych polskich wieszczów cała ta mesjanistyczna otoczka jest dla mnie cokolwiek śmieszna. Czytałam w jakimś artykule (wybaczcie, że nie pamiętam, czyim), że literatura polska dużo straciła przez zapatrzenie w sprawy narodowo-wyzwoleńcze i pomijanie innej problematyki. I ja się z tym zgadzam, chociaż dobrze mi się czytało i Sienkiewicza, i Prusa, i Żeromskiego. A propos Sienkiewicza: polecam gorąco jego "Bez dogmatu". Zero (no, prawie) historii i podły dekadencki bohater

Ale ta Trylogia Sienkiewicza to dla mnie "Moda na sukces" szczególnie życie miłosne Wołodyjowskiego i jeszcze te liczne opisy historyczne, które ciągną się przez cały rozdział.

Ja nie znam. A o czym jest ta książka?

Zapowiada się ciekawie. Życzę Ci w takim razie przyjemnej lektury.

OMG. Jak można takie rzeczy robic. Biedny autor. Jak zwykle kraje muzułmańskie się czepiają, gdy mowa jest o prawdzie.

Ostatnio edytowany przez Sayuki (2010-10-29 19:04:40)

Ja lubię fantastykę i kryminały:-)

Już za tydzień rozpoczynam wakacje Pomyślałam sobie, że wezmę się za czytanie. Odkąd przeczytałam "Oskar i pani Róża" to postanowiłam sobie, że przeczytam inne książki tego autora. Na razie przeczytałam: "Dziecko Noego" i "Pan Ibrahim i kwiaty Koranu". Bardzo fajne, skłaniające do refleksji dokładnie takie jakie lubię. Przy okazji czytając "Dziecko Noego" dowiedziałam się coś nie coś o religii żydowskiej czym różni się od chrześcijańskiej. Wcześniej jakoś nie interesowałam się takimi sprawami. No i oczywiście powrócę do "Stowarzyszenia Wędrujących Dżinsów". Będę miała przecież mnóstwo czasu

AliceBuka napisał:

Ja lubię fantastykę i kryminały:-)

A może polecisz mi jakiś kryminał AliceBuko?
Było to trochę dawno, bo w maju, ale od zawsze uwielbiałam oglądać jakieś kryminalne filmy, seriale, brutalne zabójstwa, dużo wulgaryzmów. Tak, więc któregoś dnia w maju, siostra wypożyczyła mi książkę Jo Nesbo "Trzeci klucz".
"Przecież Ty lubisz kryminały. Ta książka Ci się na pewno spodoba" - mówiła, no i oczywiście się nie myliła.
Na początku zabierałam sobie tę książkę na uczelnie na nudne wykłady, ale tak mnie wciągnęła, że kiedy wróciłam do domu przed snem leżąc w łóżku, kolejny raz otworzyłam stronicę książki. Cóż... Koniec zaskakujący, sama bym na to nie wpadła, a i nie brakuje mądrych życiowych pogadanek (które bardzo lubię) pewnego psychologa.