Dolina Muminków

Bo ja wiem, czy taka do końca przyjaźń....
Nie nie nie, nie chodzi mi coś "więcej". Jeszcze jestem zdrową na umyśle xD.

Tyle że jak patrzę na Muminka względem Włóczykija, to wydaje mi się, że M. jest "lekko" zaborczy. Ciągle chce być obok niego, gniewa się, jak osoby trzecie wpychają się do ich towarzystwa, a na zimę to najchętniej by związał Mr. Kija, zakneblował jego usta igliwiami i położył na podłodze obok swojego łózka, aby mieć pewność, że nie ucieknie. To są typowe objawy zaborczości.
Tylko nie wiem, co o tym sądzi Włóczykij. Na pewno mu to nie pasuje, bo to typ samotnika - tylko jak ma być outsiderem,  jak mu non stop się wprasza jakiś włochaty hipcio? xD. Albo w końcu się przyzwyczaja (w co wątpię), albo po prostu jak na dobrze wychowanego człowieka przystało, milczy i cierpi....

Zbaczając lekko z tematu - na Deviant Arcie boję się sprawdzać nowe prace z "Snufkin" (dla tych, co nie stykają się z zagranicznymi stronami - angielska nazwa Włóczykija), bo ostatnio spotykam coraz częściej (średnio 2 prace na jedną stronę wyszukiwarki) pairingi SnufkinXMoomin. Z czego jedna z 10 prac z sceną pocałunku X_______x.... (do czego świat zmierza, nawet moje dzieciństwo niszczą x.x)

Ostatnio edytowany przez BeastKonoha (2011-08-27 22:11:31)

BeastKonoha napisał:

Tyle że jak patrzę na Muminka względem Włóczykija, to wydaje mi się, że M. jest "lekko" zaborczy. Ciągle chce być obok niego, gniewa się, jak osoby trzecie wpychają się do ich towarzystwa, a na zimę to najchętniej by związał Mr. Kija, zakneblował jego usta igliwiami i położył na podłodze obok swojego łózka, aby mieć pewność, że nie ucieknie. To są typowe objawy zaborczości.

A właściwie z czego to wynika, ostatnio się trochę nasłuchałam na swój temat i zauważam podobieństwa pewnych moich cech charakteru, a cech Muminka. Dlaczego jego relacja do Włóczykija jest taka? A no właśnie dlatego, że jest bardzo wrażliwy i emocjonalny. Może po prostu tak strasznie chce mieć przyjaciela, jakaś wewnętrzna potrzeba ciągnie go i nie może jej opanować dlatego tak obsesyjnie zachowuje się wobec Włóczka. Kolejne cechy charakteru to zazdrość i nieufność. Zazdrość ogólnie nie jest problemem, ale jeśli jest chorobliwa to wtedy nie jest fajnie. Można mieć czasem wrażenie, że Włóczykij nawet nie może pójść do toalety, bez wiedzy Muminka. Kolejna sprawa to paniczny lęk Muminka przed tym, że Włóczykij nie wróci z Południa. Po pierwsze to zawsze wraca, po drugie wydaje mi się, że Włóczykij daje do zrozumienia Muminkowi, że jest dla niego ważny, dlaczego więc miałby po prostu odejść bez pożegnania. Przecież to dla niego zostaje w Dolinie przez 3/4 roku, a mógłby wtedy wędrować.

Cóż, ja trochę inaczej to wszystko widzę, moim zdaniem Włóczykij głównie wraca dla Muminki. Gdybym była Włóczykijem, to jak sama nazwa wskazuje gdzieś tam bym się włóczyła i starałabym się jak najwięcej zwiedzić, nawet jeśli znalazłaby się taka Dolina Muminków, to wróciłabym do niej, ale nie przesiadywała większej części roku. Wydaje mi się, że gdyby Muminka nie było Włóczykij wędrowałby przez 3/4 roku, a 1/4 przebywał w Dolinie.
Co do Muminka, to błędem Włóczka jest, że nie potrafi z nim szczerze porozmawiać. Taką rozmową pomógłby przyjacielowi, ale musiał by to zrobić bardzo delikatnie. Może Mumin nie zdaje sobie sprawy, że jego stosunek do Włóczykija jest obsesją, a nie zwykłą przyjaźnią.

Właśnie to są takie typy osób, jedni są wrażliwi, emocjonalni, a drudzy nie wyrażają uczuć i są racjonalni. Taką parą przyjaciół są właśnie Muminek i Włóczykij Ale myślę, że gdyby byli podobni do siebie to by się raczej nie dogadywali jak obecnie, a właściwie w bajce.

Filomatka napisał:

Trochę rozumiem Muminka, ale sama nie wytrzymałabym długo. Jestem towarzyska ale czasami chcę być całkiem sama, z dala od ludzi. Osoby nachalne mnie męczą, prędzej czy później z takich relacji uciekam. I tak Włóczykij ma świętą cierpliwość, ja bym nawet wiosną pognała na południe jakby ktoś tak przykleił mi się do pleców.
Oni są całkiem różni, dlatego kiedyś będzie finito relacji.

Każdy czasem potrzebuje samotności, ale sądzę, że długo w tej samotności nie wytrzyma. Ja mam odwrotnie gdyby ktoś był w stosunku do mnie taki jak do Włóczykija, to jeśliby mi to przeszkadzało to bym otwarcie powiedziała co myślę, a nie kończyłabym od razu tej znajomości, gdyż zraniłabym tą osobę, jeśli jej by tak zależało. Choć z drugiej strony to miłe, że komuś tak zależy, że nie jesteś obojętna dla tej osoby

Filomatka napisał:

A Muminek jaką ma cechę, która rzuca się w oczy? Określają go relacje z  innymi mieszkańcami doliny.

Muminkek-typ miłego gościa,oddany dla przyjaciół.Potrafi odnaleźć radość,jest nastawiony optymistycznie.Jest naiwny i dziecinny.

To zależy od typu obsesji, ale na ogół bywają groźne Nie studiuję psychologii, ale pedagogikę, więc trochę zahaczam o ten obszar tematyczny
Muminek nie rozumie, że bycie czyjąś kopią jest straszne - traci się własną wartość w oczach też przyjaciela - bo czy Włóczykij czułby się dobrze, gdyby przyjaźnił się z osobą, która jest identyczna jak on? Ich relacja polega na komplementarności - mumin - naiwny, dobroduszny, towarzyski - Włóczek - samotnik, małomówny, stroni od ludzi, ale ich nie odrzuca. Mam wrażenie, że W. staje się bardziej otwarty na relacje z innymi dzięki Muminkowi. Gdyby to zatracił, ich znajomość straciłaby urok, a dziś doszłam do wniosku, że pewną magię w sobie ma

Chcę diagnozować i naprawiać Jest coś takiego jak diagnoza i terapia ped. - ja chcę się tym zajmować Miałam praktyki w Poradni Psych-pedagogicznej, zobaczymy czy dalej będę związana z tego typu instytucją
Idąc dalej tropem psychologii - Muminek powinien uczyć się pewnych zachowań od Ojca - jak ktoś już zauważył w wątku - nie może brać z niego przykładu, dlatego szuka męskiego autorytetu. Ale prawidłowość jest taka, że jeżeli chłopiec bierze przykład z ojca identyfikuje się z nim, a następnie chce się odróżnić, zostawiając tylko wybrane cechy. Tu masz do czynienia z przesunięciem - Mumin traktuje W. jak ojca, oczekuje jego opieki, identyfikuje się z nim. Problem w tym, że w drugim przypadku (gdy wzorem jest obiekt zastępczy) różnicowanie i niezależność od osoby, która jest autorytetem nie następuje.
Jeżeli tak spojrzymy na całą relację, można w pewien sposób wyjaśnić tą obsesję na punkcie Włóczka.

Co do psychologii w bajkach - każda ma pewne przeżycia i nieuświadomione potrzeby autora, wiele jest badań z zakresu wątków osobistych i psychologicznych w baśniach/bajkach. Tematyką tą zajmowało się wielu ludzi - Betelheim, Freud, Jung i pewnie nie tylko oni

Ostatnio edytowany przez Filomatka (2011-11-10 20:00:09)

Masz rację, ktoś powinien mu to dokładnie objaśnić
Mam wrażenie, że W. dokładnie wie, że Muminek go idealizuje, może dlatego trzyma go na dystans i nie pokazuje swoich przeżyć. Włóczek kiedyś powiedział do Ti-ti-u, że jeżeli ktoś cię podziwia to przestajesz być wolny. W tłumaczeniu na mniej filozoficzny język - przestajesz być sobą w oczach tego, który cię podziwia.
Mam wrażenie, że to tak naprawdę jest męczące